1925 - Πλινθοκεραμοποιείο Τσαλαπάτα

Το ατμοκίνητο πλινοθοκεραμοποιείο των αδελφών Σπυρίδωνα και Νικολέτου Τσαλαπάτα ανεγέρθηκε το 1925 ως συνέχεια της οικογενειακής κεραμοποιίας που λειτουργούσε από το 1917. Ο σχεδιασμός και η κατασκευή του έγιναν σύμφωνα με οδηγίες Βέλγων μηχανικών, ενώ από το Βέλγιο προερχόταν και ο τεχνολογικός εξοπλισμός του.

Τα προϊόντα του εργοστασίου ήταν διάφοροι τύποι τούβλων και κεραμιδιών, τα οποία διοχέτευε στην ελληνική αγορά, ενώ από το 1934 άρχισε να κάνει εξαγωγές. Τα πρώτα χρόνια της λειτουργίας του απασχολούσε 125-150 άτομα και διέθετε κινητήρια δύναμη 200 ίππων. Το 1929 έγινε επέκταση του εργοστασίου και το προσωπικό του έφτασε τα 250 άτομα. Οι ζημιές που υπέστη το εργοστάσιο στο Β' Παγκόσμιο πόλεμο και στη διάρκεια των σεισμών ήταν σοβαρές και επηρέασαν καθοριστικά τη μεταπολεμική τύχη του εργοστασίου. Τέλος ο ευρωπαϊκός ανταγωνισμός και οι οικονομικά προβλήματα που είχαν σωρευθεί οδήγησαν στην οριστική διακοπή της λειτουργίας του το 1975. Το 1995 το συγκρότημα περιήλθε στην ιδιοκτησία του Δήμου Βόλου και σήμερα λειτουργεί ως εμπορικός και πολιτισμικός πολυχώρος, ενώ σε μεγάλο τμήμα του εργοστασίου θα λειτουργήσει το ομώνυμο μουσείο. (Δημόγλου, Αίγλη. Η βιομηχανία στο νομό Μαγνησίας. Από τον 19ο στον 21ο αιώνα, εκδόσεις Κέρκυρα, Αθήνα 2005, σ. 56-57).

	Εργάτες στο Πλινθοκεραμοποιείο Τσαλαπάτα Αρχείο ΔΗ.Κ.Ι.
	Εργάτες στο εργοστάσιο Τσαλαπάτα Αρχείο ΔΗ.Κ.Ι.
	Πλινθοκεραμοποιείο Τσαλαπάτα. Δεξαμενές καθίζησης αργύλου. Αρχείο ΔΗ.Κ.Ι.
	Πλινθοκεραμοποιείο Τσαλαπάτα. Γενική άποψη. Αρχείο ΔΗ.Κ.Ι.
	Πλινθοκεραμοποιείο Τσαλαπάτα, γενική άποψη. Αρχείο ΔΗ.Κ.Ι.