1922 - Το Άσυλο Παιδιού
Πρωτεύουσες καρτέλες
"Το Άσυλο Παιδιού ξεπήδησε από την ανάγκη που δημιούργησε τα χρόνια εκείνα η δυστυχία των παιδιών της μικρασιατικής καταστροφής και η ανάγκη διοχέτευσης της ενεργητικότητας, της ζωτικότητας, του ενθουσιασμού και της εργατικότητας της νεολαίας. Δεν πρέπει να αγνοηθεί και ένας ακόμα παράγων: ο παράγων της προόδου …"
"Το Άσυλο είναι δημιούργημα μόνον της Νεολαίας του Βόλου. Το Καταστατικό απαγορεύει ρητώς κάθε ανάμιξιν ενεργόν πανδρεμένης και τούτο διότι επίστευε ότι η διαφορά ηλικίας θα υποχρέωνε τα κορίτσια του Ασύλου να υποταχθούν εις τα ιδέας των μεγάλων και το Άσυλον να φύγει από τα χέρια της νεολαίας. Αυτό ήτο θέμα αρχής και ετηρήθη μετά ευλαβείας. Τα κορίτσια τότε, εκτός από λίγα που εργάζονταν, τα άλλα ζούσανε μια ζωή χωρίς κανένα περιεχόμενο. Το Άσυλο τους γέμισε τη ζωή και γι αυτό το αγάπησαν τόσο πολύ….
"… Μαζευτήκαμε, αυτοχειροτονηθήκαμε, συντάξαμε το Καταστατικό, το εγκρίναμε και ξεκινήσαμε με άδειο κουμπαρά. Το ονομάσαμε "Άσυλο Παιδιού Βόλου". Ονομασία βγαλμένη από την πραγματικότητα. Τριάντα είμαστε τα κορίτσια που δουλέψαμε μέρα και νύχτα σαν ένας άνθρωπος και οι τριάντα, με την ίδια σκέψη, λαχτάρα, φιλοδοξία, να ανδρώσουμε το Άσυλο. …" (Ανέκδοτες Αναμνήσεις της πρώτης προέδρου του Ασύλου Φόνης Κουτσαγγέλη-Ζωιτοπούλου).