1908 - Εργατικό Κέντρο Βόλου

Το Εργατικό Κέντρο Βόλου λειτούργησε από το 1908 έως το 1911, οπότε διακόπηκε απότομα η λειτουργία του. Την πρωτοβουλία για την ίδρυσή του είχε μια ομάδα αναρχικών και σοσιαλιζόντων εργατών, κυρίως καπνεργατών και τσιγαράδων, οι οποίοι ήρθαν σε σύμπραξη με προοδευτικούς αστούς της εποχής, όπως ο δικηγόρος Κωνσταντίνος Ζάχος.

Στους κόλπους του Εργατικού Κέντρου Βόλου αναπτύχθηκαν δύο παράλληλες δράσεις. Οι εργάτες αναρχοσυνδικαλιστές εργάζονταν για την οργάνωση των εργατικών αγώνων και διεκδικήσεων, ενώ παράλληλα οι αστοί διανοούμενοι οργάνωναν διαλέξεις και μαθήματα για την επιμόρφωση των εργατών. Στα μαθήματα αυτά δίδαξαν, σε δημοτική γλώσσα, πράγμα πρωτοφανές για την εποχή, μορφές όπως: ο Σοφοκλής Τριανταφυλλίδης, ο Αλέξανδρος Δελμούζος, ο Τάκης Οικονομάκης. Σύντομα ωστόσο, το Εργατικό Κέντρο άρχισε να δέχεται πολλαπλές επιθέσεις, κυρίως για την ιδεολογική ταυτότητα των μελών του, οι οποίοι κατηγορούνταν ως "άθεοι, αναρχικοί, σοσιαλιστές, μαλλιαροί, σλαβόφιλοι, προδότες …". Το αποτέλεσμα ήταν το κλείσιμο του κέντρου το 1911 και η παραπομπή σε δίκη των πρωτεργατών του τον Απρίλιο του 1914.(Ηλίας Λεφούσης, "Το εργατικό κίνημα του Βόλου, 1881-1936", Βόλος 1985, σ. 53-81.)

	Το Καταστατικού του Εργατικού Κέντρου Βόλου. Αρχείο Γ. Ζωιτοπούλου-Ζιούτου, ΔΗ.Κ.Ι.
	Μανιφέστο Πανεργατικού Κέντρου Βόλου. Αρχείο Γ. Ζωιτοπούλου-Ζιούτου, ΔΗ.Κ.Ι.
	"Η απεργία", χαρακτικό της Μ. Ξενάκη σε σχέδια Τάσσου. Εμπνεόμενος από την ιστορία του Βόλου, ο Τάσσος σχεδίασε τις οκτώ συνθέσεις που κοσμούν την κεντρική είσοδο του Δημαρχείου του Βόλου. Οι πρώτες πέντε συνθέσεις φιλοτεχνήθηκαν το 1985 από τον ίδιο το χαράκτη, ενώ οι υπόλοιπες από μαθητές του. Δημαρχείο Βόλου.